تعریف روابط عمومی

تعاریف روابط عمومی,روابط عمومی به مفهوم مدرن امروزی

روابط عمومی به مفهوم مدرن امروزی از سال ۱۹۰۰ میلادی شروع شد. از آن زمان به بعد صاحب نظران و کارشناسان ارتباطات و روابط عمومی و علم مدیریت از جنبه های متفاوت این رشته را مورد بررسی قرار داده و تعاریف زیادی از آن به عمل آورده اند. در این بخش تعاریف روابط عمومی و نهایتاً مورد نظر جامعه اطلاعاتی ارائه می شود.

هاروود چایلدز(۳) در نوشته های خود در سال ۱۹۳۰ میلادی مفهومی پیشرفته از روابط عمومی ارائه کرده که بیشتر مفهوم روابط عمومی امروزی و مدرن را نمایان می کند.

اساس روابط عمومی عرضه یک نقطه نظر نیست، هنر تعدیل طرز فکرها و نگرش ها نیست. ایجاد و توسعه روابط جمعی و سودآور نیست، بلکه وظیفه یا کارکرد روابط عمومی آشتی دادن، سازگار کردن آن بخشی از رفتار فردی و سازمانی است که اهمیت اجتماعی دارد و با منافع و خواست عموم هماهنگ است.

اسکات کاتلیپ(۴) یکی از صاحب نظران روابط عمومی در سال ۱۹۷۱ در تعریف روابط عمومی نوشت:

روابط عمومی کوششی است طرح شده برای نفوذ بر افکار عمومی از طریق سیرت خوب و عملکرد مسئولانه براساس ارتباطات دو جانبه رضایت بخش.

دکتر رکس هارلو(۵) در سال ۱۹۷۶ با بررسی ۴۷۲ تعریف از روابط عمومی، تعریف زیر را ارائه داد:

روابط عمومی عملکرد معینی از مدیریت است که به ایجاد و حفظ ارتباط متقابل و همچنین تفاهم، پذیرش و مقبولیت و همکاری متقابل بین سازمان ها و افرادی است که با آن سر و کار دارند، کمک می کند متضمن حل و فصل مسایل و مشکلاتی است که در زمینه های مذکور پیش می آید. به مدیریت کمک می کند که از افکار عمومی مطلع و نسبت به آن حساس و پاسخگو باشد، مسئولیت های مدیریت را در زمینه های خدمت به منافع عمومی تبیین می کند. به مدیریت کمک می کند که با تغییرات همگام باشد و به گونه ای اثربخش از تغییرات استفاده کند و به عنوان یک سیستم هشدار دهنده و پیش آگاهی دهنده در پیش بینی امور به مدیریت کمک می کند. در زمینه های مذکور تحقیق و بررسی می کند و از ارتباطات صحیح، منطقی و اخلاقی به عنوان ابزار اصلی کار خویش استفاده می کند.

در سال ۱۹۷۸ در گردهمایی جهانی انجمن های روابط عمومی در مکزیکوسیتی، آنها با تعریف زیر از روابط عمومی موافقت کردند:

روابط عمومی علم اجتماعی و هنر تحلیل گرایشها، پیش بینی آثار آنها، مشورت با رؤسای سازمان و تهیه و اجرای برنامه ها عملی که هم در جهت منافع مؤسسه و هم همگان باشد.

انستیتوی روابط عمومی انگلستان (IPR) در سال ۱۹۸۷ تعریفی از روابط عمومی ارائه کرده که هنوز مفید به نظر می رسد:

در روابط عمومی تلاش برنامه ریزی شده و سنجیده جهت استقرار و کسب تفاهم متقابل بین یک سازمان و گروههای موردنظر آن سازمان است«.

لانگ مرهازلتون در سال ۱۹۸۷ در تعریفی از روابط عمومی گفته اند:

روابط عمومی کارکرد ارتباطی مدیریت است که از طریق آن سازمان ها با محیط خود سازگار می شوند، آن را اصلاح می کنند و تغییر می دهند و یا آن را حفظ می کنند تا به اهداف سازمانی دست یابند.

مفاهیم، سازگاری، تفاهم و درک متقابل، ارتباط دو جانبه با همگان با مخاطبان وجه مشترک تعاریفی است که در بالا ذکر شد. در این تعاریف که بر ارتباط سازمان با محیط و اهمیت افکار عمومی تأکید می شود، مفهوم اطلاع رسانی و آگاهی دهی به مخاطبان به صورت غیر مستقیم اشاره شده است.

اما ادوارد برنیز، یکی از بنیانگذاران رشته در تعریف خود بر مفهوم اطلاعات و اطلاع رسانی تاکید دارد:

روابط عمومی عبارت است از، دادن اطلاعات به مردم و انجام تلاش های ترغیبی به منظور تغییر گرایشها و رفتار مردم و کوشش برای همبسته کردن نگرش ها و اقدامات یک مؤسسه با مخاطبان خود و متقابلاً نگرش ها و اقدامات مخاطبان با موسسه«.

در پانزدهمین کنگره جهانی روابط عمومی در سال ۲۰۰۰ میلادی که در آبان ماه سال ۱۳۷۹ ه. ش در شیکاگو با حضور برجسته ترین کارشناسان، پژوهشگران و علاقه مندان به روابط عمومی از ۵ قاره، دو تعریف مفهومی و کاربردی از روابط عمومی ارائه شد و مورد تأیید قرار گرفت:

براساس تعریف مفهومی، روابط عمومی عبارت است از آن بخش از مسئولیت های و وظایف ارتباطی سازمان که از طریق آن می کوشند برای دستیابی به اهداف سازمانی با محیط خود سازگار شوند و یا در صورت نیاز در محیط تغییرات مطلوب را ایجاد کرده و یا شرایط موجود را به شرط مساعد بودن حفظ کنند.

این تعریف مرحله نخست روابط عمومی را در اندیشه مدیریتی مدیران می شناساند و آن را بخشی از وظایف مدیران سازمان می داند که نه تنها از طریق دفاتر و واحدهای روابط عمومی و توسط مدیران و کارشناسان روابط عمومی این اندیشه ها در مورد اجرا گذاشته می شود و به عینیت دست می یابد. به عبارت دیگر روابط عمومی هر سازمان ابتدا در ذهن و مدیر سازمان تولید می یابد، مورد پذیرش و پشتیبانی قرار می گیرد. و سپس در واحد روابط عمومی آن سازمان، کارشناسانه، مصداق عملی پیدا می کند و مفهوم مخالف این عبارت آن است که چنانچه مدیریت سازمان فلسفه وجودی روابط عمومی را نپذیرفته باشد و به تبع آن به فعالیت های آن اعتمادی نداشته باشد، عرصه و فضا برای روابط عمومی بازگشوده نمی شود و چنانچه جبر و یا تقلید دفتر روابط عمومی در سازمان به وجود آید، واحد بی رونق و بی تلاش و عبث خواهد بود. و از نظر کاربردی روابط عمومی یعنی مدیریت ارتباطات یک سازمان با مخاطبانش.